Mijn favoriete Ray Liotta-uitvoering zal deze lijst niet maken. Technisch gezien is het onmogelijk.
FX's The League" is een tv-serie die zo breed is als een sitcom van een half uur kan zijn. Het is het verhaal van vreselijke mensen die vreselijke dingen doen in naam van hun slechte fantasievoetbalteams. In een van de beste afleveringen van de serie raakt Ruxin (Nick Kroll) bevriend met zijn baas, Mr. Hudabega (Ray Liotta), een kieskeurige kiemfoob. Ruxin is ziek en wanneer hij het probeert te verbergen tijdens een vergadering, speelt Hudabega Liotta. “Er is geen misdaad om ziek te zijn”, kirt hij voordat hij naar voren leunt en grimassen trekt: “De misdaad is anderen niet vertellen dat je ziek bent. »
Dit moment is Ray Liotta in een notendop. Geen enkele acteur kan zo snel van humor naar horror gaan. Geen enkele tolk kon je de indruk geven dat deze schakelaar zowel een mens als een buitenaards wezen van deze melkweg was. Toen Liotta stopte met bewegen, deed de aarde dat ook - dat was de omvang van zijn zwaartekracht. Of hij nu griezelig stil is als oom Sal in 'The Many Saints of Newark' of de zielen van het publiek schudt met een van de vijf beste lachsalvo's ooit opgenomen op celluloid, Ray Liotta heeft de filmwereld voor altijd veranderd. Zo goed als hij op tv was, moeten we zijn bijdragen aan de film - en aan het leven - dienovereenkomstig vieren.
Hier zijn de 14 beste films van Ray Liotta, gerangschikt in volgorde van belangrijkheid.
14. Jeugd in opstand
The Weinstein Company
"Youth in Revolt" wordt het best herinnerd als het crossover-moment van Michael Cera. In Miguel Artera's levendige en oprechte bewerking van de briefroman van CD Payne, reikt de ster van 'Arrested Development' veel verder dan George Michael Bluth in de dubbele rol van Nick Twisp en Francois Dillinger. Dillenger is het besnorde alter ego van Twisp, een projectie die Twist creëert om het meisje van zijn dromen (Portia Doubleday) te krijgen en op een plezierigere manier verder te gaan in het leven. Dat betekent high worden van paddenstoelen, meerdere auto's stelen en over het algemeen verwoesting aanrichten. Cera is ongetwijfeld uitstekend in beide rollen, en de film heeft een aantal kleine maar uitstekende genoegens. Ray Liotta is een van hen.
Opmerkelijk is dat Liotta vaak personages heeft gespeeld die beide kanten van de wet omzeilen. Zijn cv staat vol met het afwenden van agenten en criminelen wier menselijkheid de spijker op de kop slaat. In "Youth in Revolt" biedt Liotta de eerste aan als officier Lance Westcott, het nieuwe vriendje van Nick's moeder. Na Nicks eerste autodiefstal stemt Westcott ermee in om de auto als gestolen aan te geven als Nick bij zijn vader gaat wonen. Het moment wordt in rekening gebracht. Westcott is erop uit om te krijgen wat hij wil, maar, zoals Liotta's optreden duidelijk maakt, herkent hij ook een deel van zichzelf in Nick en handelt ernaar. Liotta draagt de scène, en het is een van de vele elementen die "Youth In Revolt" boven de mainstream van coming-of-age-films verheft.
13. De vele heiligen van Newark
Warner Bros.
"The Many Saints of Newark" is niet de laatste film van Ray Liotta. De in New Jersey geboren acteur zal binnenkort de hoofdrol spelen in Taron Egerton's hitfilm "Black Bird" en Elizabeth Banks' prachtige film "Cocaine Bear". De prequel van de "Sopranos" geregisseerd door Alan Taylor, door David Chase, vormt niettemin een onvrijwillige zwanenzang voor een immens talent dat te vroeg vertrok.
De "Sopranos" herdefinieerden televisie zoals we die kennen en zijn een van de meest bepalende maffiaverhalen van de XNUMXe en XNUMXe eeuw. Liotta speelde ook in veel films, waaronder 'Goodfellas' en 'Killing Me Softly'. Het is dus alleen maar passend dat Chase een plaats voor hem vindt in "The Many Saints of Newark", vooral omdat Liotta weigerde Tony Soprano te spelen voordat James Gandolfini voor de rol werd geselecteerd.
En toch zijn de personages die Liotta in de film belichaamt nog fascinerender dan je zou denken. Liotta speelt twee rollen in "The Many Saints of Newark": tweelingbroers Aldo "Hollywood Dick" en Salvatore "Sally" Moltisanti. Aldo staat dichter bij het klassieke Liotta-archetype, vol opgerolde woede en gewelddadige draaipunten. Sal is daarentegen opvallend rustig. Hij komt de film binnen, als een geest, na de dood van Dick. Alle scènes waaraan hij deelneemt, spelen zich af aan een echtelijke bezoektafel, wat betekent dat er op deze momenten een minimum aan beweging is. Er is alleen Ray Liotta, die zijn ziel draagt terwijl hij heel weinig zegt en de aard van het hart van oom Dickie (Alessandro Nivola) in twijfel trekt. Het voelt eindelijk alsof Liotta in direct gesprek is met het genre en het type personages dat hem beroemd heeft gemaakt. Voor een artiest als Liotta is het een geweldige herinnering.
12. Dood de boodschapper
Focus Features
"Kill the Messenger" is een van de meest onderschatte nummers op Ray Liotta's cv. Om eerlijk te zijn, het is een van de meest onderschatte nummers op het cv van zijn hele cast. Een kwalitatief hoogstaand misdaaddrama, met humor en verve geregisseerd door Michael Cuesta ("LIE", "American Assassin"), "Kill the Messenger" verdient lof vanwege zijn heldere maar uitbundige vertelling van de poging van de San Jose Mercury News-reporter. , Gary Webb, om de banden tussen de CIA en een netwerk van drugshandelaren te onthullen. Het is ook een van de weinige post-'The Hurt Locker'-films die precies weet hoe ze de sterrenkracht van Jeremy Renner moeten gebruiken. Renner staat in vuur en vlam als Webb, een verslaggever wiens arrogantie minder opzichtig dan aangeboren is, zelfs ondanks het brouwende geweld. Maar het geheel is uitstekend, van Andy Garcia tot wijlen Michael K. Williams tot de geweldige Ray Liotta.
"Kill the Messenger" is een leuke Liotta-film omdat de acteur de andere acteurs het zware werk laat doen. Terwijl Liotta's aankomst als CIA-bron John Cullen de sleutel is tot het plot van de film, wordt de motor aangedreven door Williams en Williams' elektrische vertolking van "Freeway" Rick Ross, door een ongelooflijk verontrustende Michael Sheen. Een film is goed als een zwaargewicht als Liotta maar een paar minuten van de bank hoeft te komen; "Kill the Messenger" is zo'n film.
11. Identiteit
Universal Pictures
"Identity" is niet de beste film op deze lijst, maar het is misschien wel mijn favoriet. Het is mijn favoriet, net zoals ieder van ons zijn favoriete fastfoodketen heeft, een keten waarvan we luid en duidelijk zweren dat hij echt geweldig is, en niet alleen een goede plek om te eten omdat hij gemakkelijk toegankelijk is en het menu eenvoudig is.
'Identiteit' is net zo gemakkelijk door te dringen. Het is ingewikkeld, maar niet ingewikkeld. Verschillende vreemden, gespeeld door John Cusack, Amanda Peet, Ray Liotta en talloze andere geweldige acteurs, arriveren midden in een onweersbui bij een motel. Iedereen komt vast te zitten en mensen gaan dood. Terwijl de lichamen zich opstapelen, verandert het duistere mysterie van James Mangold in een gotische deconstructie. Wendingen worden rode haring en rode haring worden sleutels tot een gekker en gekker verhaal.
Soms is dat alles wat je nodig hebt. Voor elk cinematografisch meesterwerk dat in de bioscoop verschijnt, zou er een snelle film moeten zijn die meteen een schot in de roos is en je het gevoel geeft een miljoen dollar te verdienen. "Identity" is precies dat soort film. Ga je gang en bestel.
10. Dromenveld
Universal Pictures
Liotta is de antithese van "Field of Dreams", de beroemde honkbalfilm waarin hij schittert. Acteurs maken deel uit van ensembles en ensembles geven stem aan het hart en de ziel van een project. Technisch gezien vervult Liotta deze functie door de geest te spelen van Shoeless Joe Jackson, een van de vele honkbalspelers die Ray Kinsella (Kevin Costner) tegenkomt wanneer hij een magische honkbaldiamant bouwt.
Maar "Field of Dreams" is net zo opzettelijk verwaterd, stralend en genereus als de setting in het Midwesten. Dit is niet het geval bij Shoeless Joe Jackson. Jackson is evenzeer geworteld in de Grote Depressie als in een familiesportgeschiedenis. Als gevolg hiervan bestrijdt Liotta's uitvoering "Field of Dreams" bij elke beurt en vindt nuances van woede, wanhoop en competitieve geest die maar weinig acteurs konden vinden. Als Ray Kinsella bang is om oud te worden zonder iets bereikt te hebben, dan is Shoeless Joe Jackson een man die veel heeft bereikt en voor wie het nog niet genoeg is. Liotta zorgt voor het contrast dat "Field of Dreams" doet stijgen. Zonder hem zou de film simpelweg niet slagen.
9. Huwelijksverhaal
Netflix
De uitstorting van liefde voor Ray Liotta na zijn overlijden bevestigt zijn uitstekende reputatie. De eerste reactie op Noah Baumbachs 'Marriage Story' bewijst echter dat Ray Liotta ook enorm werd onderschat. Hoe kun je anders verklaren dat critici het werk van Scarlett Johannson, Adam Driver en de betoverende Laura Dern prijzen, maar Liotta in het algemeen niet noemen?
In 'Marriage Story' speelt Liotta Jay Marotta, de tweede advocaat die Charlie Barber (Driver) inhuurt om toezicht te houden op zijn echtscheidingsprocedure. Marotta is niet verlegen om op de harde manier te vechten. Wanneer de zaak voor de rechtbank komt, zet Marotta een reeks moorden op touw tegen Nicole (Johannson), de toekomstige ex-vrouw van Charlie, en dreigt ze juridische stappen te ondernemen nadat Nicole Charlie's e-mails heeft gehackt.
Als 'Marriage Story' gaat over hoe liefde bijtend kan worden zonder ooit echt weg te gaan, is Marotta de belichaming van wat er gebeurt als cynisme het stuur overneemt. Zijn verhaal staat op zijn gezicht geschreven. Je ziet het in elke actie die hij als advocaat onderneemt. Hij is een essentieel contrapunt van Derns Nora Fanshaw. "Marriage Story" is een erg goede film, maar het maakte deze lijst omdat Liotta meer lof verdiende voor haar opmerkelijke prestaties.
8. Geen plotselinge beweging
HBO Max
In de sport spreken we van een “heat check” wanneer een atleet op een bepaald moment zijn spelniveau test. Als hij basketbal speelt, kan hij van ver buiten de driepuntsboog schieten. Als het een golfer is, kan hij streven naar een hole in one. In beide gevallen weet de atleet al dat hij goed is; hij probeert zijn potentieel voor grootsheid te bepalen.
Steven Soderbergh wordt zijn hele carrière op temperatuur gecontroleerd. Elk project dat hij onderneemt, test zijn capaciteiten en reikwijdte. De afgelopen vijf jaar regisseerde Soderbergh een technothriller (“Kimi”), een sportdrama buiten het seizoen (“High Flying Bird”) en een witwaskomedie (“The Laundromat”). Geen enkele verzwakte de kracht van zijn cv. De man blijft manden zinken.
"No Sudden Move" is een van de recente hits van Soderbergh. Op papier is deze misdaadfilm uit 2021 misschien wel de minst ambitieuze van Soderbergh. Hij herenigt zich met 'Ocean's' trilogiesterren Don Cheadle en Matt Damon voor de productie, en er zijn duidelijke sporen van 'Out of Sight' en 'The Limey' in zijn DNA.
En toch voelt "No Sudden Move" om twee redenen als een volledig originele inzending in Soderbergh's filmografie. Ten eerste verduidelijkt Ed Solomon's scenario ("Men in Black", Soderbergh's HBO-drama "Mosaic") het privéleven van zijn publiekelijk stoïcijnse zwervers met grote gratie en tact. Ten tweede maken de acteurs van deze personages eerst mensen en op de tweede plaats criminelen. Je ziet het heel duidelijk in de rol van Frank Capelli van Ray Liotta, die een riff op Henry Hill in "Goodfellas" had kunnen zijn, maar die in plaats daarvan verleidelijk en ontroerend is. Het is een hitteberoerte als die er is.
7. Observeer en rapporteer
Warner Bros.
Het is een tragedie dat "Watch and Report" elk jaar vooruitziender wordt.
Dit is niet overdreven. De zwarte komedie van Jody Hill vertelt het verhaal van Ronnie (Seth Rogen), een mentaal onstabiele agent in een winkelcentrum, die de achtervolging van een exhibitionist gebruikt als een manier om bij de politie te komen. Door de hele film heen lijdt hij ook aan psychologische kwelling door Ray Liotta's detective Harrison.
Ondanks zijn goede bedoelingen heeft Ronnie neigingen tot burgerwachten, en al deze chaos leidt, huiveringwekkend, tot een psychologische evaluatie om te zien of Ronnie mentaal geschikt is om bij de politie te gaan werken. Tijdens het assessment beschrijft Ronnie een terugkerende droom: “Het begint in een speeltuin…en dan hoor je gerommel. En boven de horizon komt een zwarte wolk van kanker en pus…”. Weet je wat er daarna gebeurt? Ik verschijn, zwaaiend met het grootste jachtgeweer dat je ooit in je leven hebt gezien. En weet je wat ik doe? Ik blaas alles op wat beweegt. Volgens Ronnie is de wereld hem daar dankbaar voor. Hij is gewoon een man met een geweer die Gods goede werk doet.
We hebben Ronnies vaker in het moderne Amerika gezien dan we kunnen tellen. Soms dragen ze uniformen. Soms hebben ze manifesten. Hoe dan ook, we zien ze opnieuw en opnieuw en opnieuw. Er zijn maar weinig films die de psychologie van de Ronnies zo deskundig hebben onderzocht als 'Observe and Report', en geen enkele was zo grappig. Maar in het Amerika van vandaag lachen we vaak om niet te huilen. Dit is precies het geval met "Observeer en rapporteer".
6. De plaats voorbij de dennen
Focus Features
Er zijn betere films dan "The Place Beyond the Pines", maar weinigen zijn zo zelfverzekerd. Derek Cianfrance ("Blue Valentine", "I Know This Much Is True") begint zijn uitgebreide misdaaddrama van meerdere generaties met een lange tracking shot. In de derde akte volgen we het verhaal van een overval die twintig jaar na het begin van het incident fout is gegaan en we moeten in gelijke mate omgaan met de gevolgen van corruptie en existentiële vragen over het lot van het gezin. Kortom, deze film is direct to the point.
Zoals in veel films, ziet Ray Liotta in "The Place Beyond the Pines" de rol van een corrupte agent spelen, maar "Pines" neemt Liotta's favoriete archetype naar nieuwe vormen. In het tweede bedrijf van de film arriveert Peter Deluca van Liotta bij zijn collega Avery Cross (Bradley Cooper). Er wordt niet geadverteerd. Hij blijft eten. Om te zeggen waarom dit moment zich ontvouwt als een horrorshow zou de pret bederven, maar het volstaat te zeggen dat de ondraaglijke spanning het gevolg is van Cianfrance's zelfverzekerde richting en de opgerolde uitvoering van Liotta, die in dreigende lachsalvo's en scherp uitbarst. Deze film is, net als "Pines", een Amerikaanse schat.
5. Narco
Lionsgate
De trailer van "Narc" wordt omlijst door twee citaten, een rechtstreeks uit de misdaadthriller van Joe Carnahan en de andere van de Franse schrijver Voltaire. Het is ongebruikelijk en onverwacht. Net als "Narc".
Het citaat van Voltaire luidt: "Aan de levenden zijn we respect verschuldigd, maar aan de doden zijn we alleen de waarheid verschuldigd." Dit is het hart van de "Narc"-motor. Nick Tellis, een geschorste undercoveragent (Jason Patric, de beste uit zijn carrière), wordt hersteld bij de politie om de moord op een collega, Michael Calvess, te onderzoeken. Dat betekent samenwerken met Henry Oak (Ray Liotta), de potentieel onstabiele partner van Calvess. Terwijl Tellis en Oak de Detroit-onderwereld onderzoeken naar de moordenaar van Calvess, onthult hun zoektocht naar de waarheid hun gebrek aan respect en wantrouwen jegens de armste inwoners van de stad en, uiteindelijk, tegenover elkaar. Dit is waar het andere citaat uit de trailer binnenkomt. 'Het heeft niets te maken met regels en voorschriften,' gromt Oak, 'maar alles met goed en kwaad.'
Wie bepaalt de regels in een wereld van chaos? Wat gebeurt er als wetshandhavers het verschil niet kunnen zien tussen een misdaad en iets onschuldigers? Dit zijn de vragen die "Narc" stelt, maar het biedt geen gemakkelijke antwoorden. Wat "Narc" daarentegen benadrukt, is het talent van Liotta. Het is bijna onmogelijk om Liotta's beste optreden te kiezen, maar haar totale toewijding aan de rol van Henry Oak moet in de recordboeken worden geschreven.
4. Iets wilds
Sony Pictures
Ray Liotta kan letterlijk de loop van een film veranderen. Kijk maar naar zijn tweede film. Zelfs voordat Liotta verschijnt, is "Something Wild" iets geweldigs. Geregisseerd door de onvervangbare Jonathan Demme, het is een actiekomedie vol wendingen, met een onweerstaanbare Melanie Griffith en een charmante Jeff Daniels. Haar primaire romance is eigenzinnig, smerig en heel erg leuk. Dan verschijnt Ray Liotta en verandert de film in een totaal ander werk.
Liotta speelt Ray Sinclair, de gewelddadige ex-echtgenoot van Melanie Griffiths personage Lulu. Bij zijn eerste optreden danst hij letterlijk in het kader en brengt hij de film van wals naar tango. Terwijl "Something Wild" verandert in een thriller, wordt het ook een viering van de eindeloze mogelijkheden van cinema. Er is geen genre dat de film niet aanpakt, geen gratie, het speelt niet als een virtuoos, en het komt allemaal door Liotta en haar vurige aanwezigheid. Het is inderdaad iets wilds.
3. Ze zachtjes doden
The Weinstein Company
In "Killing Them Softly" keert de reputatie van maffiabaas Markie Trattman (Ray Liotta) terug om hem te achtervolgen. Trattman staat inderdaad bekend om het orkestreren van een legendarische inside job, en daarom besluit Johnny "Squirrel" Amato (Brad Pitt) het te stelen. Amato denkt dat als hij het geld van Trattman's pokerspel steelt, Trattman de meest voor de hand liggende verdachte zal zijn vanwege zijn eerdere overtredingen. Het is meer dan een goed plot. Dit is de stelling van de film als geheel.
"Killing Them Softly" speelt zich af tijdens de Amerikaanse financiële crisis, op een moment dat geld het meest schaars was in de 21e eeuw, en het beschikbare geld kan worden omschreven als "geleend". Het was zo'n moeilijke tijd dat president Obama probeerde het land te verenigen door het eraan te herinneren dat "van velen wij één zijn". Een fragment van zijn teksten speelt net voordat Amato zijn eigen beschrijving van de Amerikaanse droom geeft: “Ik woon in Amerika. En in Amerika ben je alleen. Amerika is geen land. Het is een bedrijf. »
Markie Trattman zat in de misdaadbusiness. Amerika zit in de campagnebusiness. Beiden probeerden hun reputatie uit te buiten om uit de problemen te komen. Zoals de geschiedenis heeft aangetoond, is geen van beide echt gelukt. Deze ontnuchterende waarheid, gecombineerd met de onberispelijke regie van Andrew Dominik, maakt "Killing Them Softly" meer dan uitstekend. Het is belangrijk. Als je het nog nooit hebt gezien, is dit het moment.
2. Kopland
Mira
In "Cop Land" duwt Ray Liotta een pijl in de neus van de T-1000 zelf.
Nee, niet de echte T-1000. En ja, het moderne neo-noirmeesterwerk van James Mangold is zoveel meer dan de som van zijn extatische maar ruige en gewelddadige delen. Toch onderwerpt Ray Liotta Robert Patrick aan zo'n behandeling dat Harvey Keitel oprecht van streek lijkt te zijn. Als ik al deze acteurs citeer, is dat omdat "Cop Land" in feite een beroep doet op herkenbare acteurs, uit alle lagen van de actiefilm en detectivefilms (Liotta, Robert De Niro, Keitel en Sylvester Stallone), om zijn stelling over te brengen: zijn twee Amerika's, en politiegeweld markeert de scheidslijn.
Het feit dat "Cop Land" in 1997 werd gemaakt en vandaag de dag nog steeds fel resoneert, zou de grootsheid ervan moeten spreken. Het feit dat het "Chinatown" en "High Noon" weergalmt voordat het zijn iconische laatste actie opvoert, zou dit ook moeten zeggen. Maar het is het feit dat zelfs de kleinste momenten in de film, zoals Liotta's gedenkwaardige gebruik van een pijltje, direct na Liotta's dood trending waren op sociale media, spreekt tot zijn grootsheid. . Er is geen enkel saai of onbeduidend gebaar in 'Cop Land'. Het is een empathisch en effectief stukje misdaadfilmnirvana.
1. Goedendag
Warner Bros.
Het is moeilijk voor te stellen iets te schrijven over Martin Scorsese's meesterwerk 'Goodfellas' dat anderen nog niet hebben gezegd, maar here goes.
Het beeld van Ray Liotta die lacht, hierboven te zien, is een meme geworden. Blader de hele dag door Twitter om haar te vinden in antwoorden op een thread. Het is popiconografie van de tweede generatie, een moment dat al een klassiek stukje cinema was, maar nu wordt gebruikt als snelkoppeling voor gesprekken. Voor mij is het het bewijs dat, meer dan welke andere maffiafilm dan ook, behalve 'Scarface', 'Goodfellas' popsterren in contact brengt met criminelen. Een persoonlijkheidscultus bezielt de twee. De rijkdom die iedereen verzamelt, is zowel een stimulans voor vindingrijkheid als het spul waarvan kapitalistische dromen zijn gemaakt. "Goodfellas heeft evenveel gemeen met A Star Is Born als met Donnie Brasco, van de sequenties van Henry Hill's (Ray Liotta) duizelingwekkende opkomst tot zijn door drugs aangewakkerde depressie en paranoia.
"Goodfellas" is ook de film die van Ray Liotta een ster maakte. Er zijn tal van redenen om aan te nemen dat Liotta een Hollywood-instituut zou zijn geworden, zo niet voor het maffia-epos van Scorsese — kijk maar naar de rest van deze lijst om overtuigd te worden — maar het is onmogelijk voor te stellen dat een andere film als een Poolster had kunnen dienen voor de rest van Liotta's carrière. De wereld is op meer dan één manier schatplichtig aan "Goodfellas". In het licht van Liotta's overlijden is een eerste keer kijken of opnieuw kijken absoluut noodzakelijk.
Lees meer Gids:
- Patrick Read Johnson's lang onvoltooide komedie Star Wars 5-25-77 staat eindelijk op het punt te worden uitgebracht.
- Akiva Schaffer gebruikte Chip 'N Dale: Rescue Rangers om de MCU te onderzoeken.
- Een handvol dollars had gemakkelijk een "absolute ramp" kunnen worden.
- Ewan McGregor's stuntdubbel sloeg zijn tanden eruit tijdens een Attack of the Clones-gevecht.
- Jackie Chan's eerste ontmoeting met Steven Spielberg klinkt buitengewoon vrolijk
- De beslissing om de rol van John Cho in Tigertail te schrappen was een moeilijke.
